Page 9 - วารสารเสียงชนเผ่า ประจำเดือนกรกฎาคม 2560
P. 9






































“แม่จะตีด้วยไม้แขวนเสื้อ ไม้กวาด คว้าอะไรได้ก็ตี ไม่ถูกใจอะไรมาก็ตี ผมเบื่อแล้ว ไม่อยากอยู่อย่างนี้อีกแล้ว”
ทามออกมาใช้ชีวิตอยู่ข้างถนนเพียงไม่กี่เดือน รุ่นพี่ที่ขายดอกไม้วัย 14-15 คนหนึ่งก็มาชวนไปอยู่ด้วย ตอนนี้
ทามย่างเข้า 8 ขวบ ทามไปอยู่ร่วมในบ้านเช่าที่มีเด็กหลายคนมาอยู่ด้วยกัน ส่วนใหญ่เป็นเด็กโตและวัยรุ่น บางคนเป็น

เด็กบ้านแตก มีทั้งที่ท�างานและไม่ท�างาน มันดีตรงที่ทามไม่ต้องนอนข้างถนน ไม่ต้องขอข้าวกิน แต่พอนานวันเข้า ตอน
ไหนที่พี่คนนั้นหงุดหงิด ถ้าขายดอกไม้ไม่ได้ ไม่มีเงิน เขาจะทุบตีทาม เด็กชายจึงเลือกออกมาใช้ชีวิตข้างถนนอีกครั้ง
“ผมก็จะเล่นอยู่แถวบาร์ ขอข้าวกินแถวนั้น คุยเล่นกับฝรั่งบ้าง ฝรั่งก็จะให้ตังค์ เด็กขายดอกไม้ก็มาคุยเล่นด้วย
ก็ได้ตังค์ บาร์ปิดตี 2 ตี 3 ผมก็จะนอนหน้าบาร์บ้าง หน้าร้านที่ปิดแล้วบ้าง หน้าเซ่เว่นบ้าง ถ้าผมตื่นตอนเที่ยง ก็จะไป
ร้านเกมส์ต่อ ออกร้าน 2 ทุ่มก็มาเล่นแถวบาร์ คนที่บาร์ส่วนใหญ่ก็รู้จักผม เคยเห็นผมมากับแม่ แม่เคยไปแจ้งต�ารวจ
ตอนผมหนีมา ทุกคนก็รู้แต่ไม่มีใครบอกแม่ แม่ก็วนเวียนท�างานบาร์แถวนี้ แต่ไม่เคยเจอกัน เค้าคงกลัวผมเตลิด”

ทามใช้ชีวิตแบบนี้ถึง 3 ปี อดบ้างอยากบ้าง นอนอยู่ข้างถนน หรือไม่ก็หน้าบาร์ที่ปิดไปแล้วเพียงล�าพัง ขณะ
ที่เด็กขายดอกไม้กลับบ้านไปหมดแล้ว ไม่มีเด็กคนไหนต้องมาเร่ร่อนเช่นทาม
“วันหนึ่งก็มีรุ่นพี่ที่รู้จักกันถามว่าหิวมั้ย ไปกินข้าวมั้ย ผมหิว ไม่ได้กินข้าวก็ตามเขามา เขาพามาที่นี่ก็เลยได้
เจอพี่พจน์กับครูเอก” ทามเล่าถึงครั้งแรกที่มาที่นี่ แต่ทามก็เลือกที่จะอยู่กับมูลนิธิเพียงแค่คืนเดียวเท่านั้น เพราะรู้สึก
ว่าชีวิตที่คุ้นเคยนั้นดีกว่า มีอิสระกว่า
“เราจะไม่บังคับ แต่จะให้เขาเลือก เราจะบอกเด็กไว้ก่อนเลยว่าเขาจะต้องเจออะไรบ้าง เขาต้องคิด ต้องปรับ
ตัวรับมือ เมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์นั้นจริงๆ” พี่พจน์เล่าถึงกระบวนการท�างาน
อีกเดือนกว่าๆ หลังจากที่ทามได้ไปขอนอนที่ป้อมยามหน้าโรงแรมแห่งหนึ่งกับยามที่รู้จักกันดี แต่กลับตื่นขึ้น
ขณะก�าลังถูกอุ้มขึ้นรถตู้เพื่อไปบ้านเด็กชาย ในใจคิดถึงสิ่งที่พี่พจน์เคยเล่าให้ฟังว่าตนจะต้องเจออะไรบ้าง หลังจาก
เจ้าหน้าที่ซักประวัติ ทามบอกว่ารู้จักพี่พจน์ อาสาเด็ก ถ้าออกไปจากที่นี่จะไปอยู่กับพี่พจน์หรือเปล่า ทามตอบ ใช่ครับ
ในทันที แล้วเด็กชายก็ได้มาอยู่ในห้องแถวสามชั้น ในชุมชนระแกงนับตั้งแต่วันนั้น


9
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14