Page 7 - วารสารเสียงชนเผ่า ประจำเดือนกรกฎาคม 2560
P. 7
สนามเด็กเล่น
/ : &
.......................... จงคว้าเวลาไว้
Time
ทาม
ถ้าพูดถึงเด็กเร่ร่อน เด็กข้างถนน หลายคนอาจนึกไม่ออกว่าเด็กเหล่านี้เป็นใคร
อยู่ที่ไหน แน่นอนว่าเมืองใหญ่ซุกซ่อนเด็กเร่ร่อนไว้เสมอ แม้ว่าจะไม่มีใครมองเห็นก็ตาม
'พี่พจน์' โพจน์ รุ่งโรจน์กุลพร ผู้ที่ท�างานภาคสนามกับกลุ่มเด็กมาอย่างต่อเนื่องยาวนาน
บุกเบิกงานร่วมกันกับครูเอกตั้งแต่แรกเริ่ม จนมาเป็นมูลนิธิอาสาพัฒนาเด็กในวันนี้ ระยะ
เวลาร่วมยี่สิบปี คลุกคลีกับเด็กหลายต่อหลายรุ่น สถานการณ์เด็กก็ได้เปลี่ยนแปลงไป
“เดี๋ยวนี้ในเมืองเชียงใหม่ เราแทบไม่เห็นเด็กเร่ร่อนหากินตามข้างถนน ตามบาร์
ขายบริการตามท่าแพ นอนตามตึกร้างเหมือนสิบกว่าปีก่อนละ เด็กเดี๋ยวนี้อยู่ร้านเกมส์
บางคนก็เช่าห้อง ติดต่อค้าขายออนไลน์กันหมดแล้ว”
แต่ถึงอย่างนั้นพี่พจน์ก็ยังแวะเวียนไปร้านเกมอยู่บ่อยๆ แม้ปากจะบอกว่าเบื่อเต็มที
“บางคนชีวิตมันไม่ไปไหน ได้ตังค์มาก็มากินมาใช้ เล่นเกม หมดก็ไปหา วนเวียน
อยู่อย่างนี้ แต่บางคนก็หลุดออกจากตรงนี้ไปได้ เราต้องพยายามให้เขามองเห็นตัวเอง
มองเห็นชีวิตข้างหน้า แล้วเริ่มคิดเปลี่ยนแปลงมัน”
เด็กในวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า วลีเด็ดติดหูนี้ถูกต้องเสมอ เช่นเดียวกับเด็กที่
ผูกพ่วงมากับปัญหานานารูปแบบ ทั้งติดยา ขายยา ขายบริการ ลักขโมย แรงงานเด็ก ฯลฯ
อันเป็นผลผลิตมาจากผู้ใหญ่ในเมื่อวานที่เคยเป็นเด็กมาก่อน จะต้องถมบ่อเกิดแห่งปัญหา
สักเท่าไร เมื่อบ่อนั้นมีอยู่ทุกที่ทุกแห่ง คนท�างานจึงต้องท�างานทั้งรุกและรับ แม้ว่าจะ
เหลือรับก็ตาม เพราะเข้าใจดีว่าเหตุใดพวกเขาจึงออกมาใช้ชีวิตเช่นนี้ ชีวิตที่ไม่มีใครอยาก
รับไว้กับตัวเองเลย
7
