Page 252 - บันทึกความจงรัก-02.indd
P. 252
ก็เห็นภาพในหลวงอยู่แล้ว เห็นท่านเสด็จไปนู่นไปนี่ คิดในใจว่าท่านไม่เหนื่อยบ้างเหรอ
“หม่าม้าเกิดที่นครปฐม ครอบครัวหม่าม้าขายก๋วยเตี๋ยว อาหารตามสั่งตามงานวัด
ขายทุกอย่างเลยเป็นเต็นท์ใหญ่ๆ ตอนหม่าม้าอายุได้สิบขวบกว่าๆ ก�าลังขายของอยู่ พอรู้
ข่าวว่าในหลวงจะเสด็จฯ มาแถวนั้น ทุกคนก็จะชวนกันไปรับเสด็จ เราก็ได้เห็นพระองค์ท่าน
ท่านเดินเร็วมาก หรือตอนที่ท่านเสด็จฯ ไปกาญจนบุรี เวลาขายของเราก็จะรู้ข่าวว่าวันนี้
ในหลวงจะเสด็จฯ นะ หม่าม้าก็วิ่งไป เข้าไปถึงบ้าง ไม่ถึงบ้าง บางทีก็ได้อยู่หน้าบ้าง หลังบ้าง
บางครั้งเราเข้าไปไม่ได้ก็ยืนดูท่านอยู่ไกลๆ”
หม่าม้าบอกว่าตนประทับใจค�าสอนของในหลวงตรงที่ท่านสอนว่าให้อยู่อย่าง
พอเพียง อายุมากแล้วก็อยากอยู่อย่างเรียบง่าย ประหยัด อดออม คนเราไม่ต้องร�่ารวยมาก
ก็มีความสุขได้หากรู้จักพอ
เวลา ๗๐ ปี ยาวนานขนาดไหนกัน ?
ถ้าเปรียบเป็นชีวิตของคนคนหนึ่ง เขาคนนั้นคงผ่านหลายบทบาทในชีวิต ผ่านการ
เป็นลูกของพ่อแม่ เป็นวัยรุ่นหัวรั้นของเพื่อนๆ เป็นสามีของภรรยา เป็นพ่อของลูกๆ ปัจจุบัน
คงเป็นคุณตาของหลานๆ ดังเช่นชีวิตของ คุณตา ประมูล ช่างทอง ชายวัย ๗๐ ปี เกษตรกร
จากภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ผู้เติบโตคู่เคียงมาขวบปีเดียวกับการครองราชย์ของในหลวง
รัชกาลที่ ๙ ผู้ทรงเป็น “ผู้ให้” ตลอดมา
“ชื่นใจที่สุดเลย” คุณตาบอกฉัน ท่ามกลางสภาพอากาศร้อนอบอ้าวในเวลาเกือบ
เที่ยง บริเวณฟุตปาธริมถนนราชด�าเนิน ผู้คนจากทั่วสารทิศยืนรอรถทัวร์รับส่งเพื่อกลับไป
ยังถิ่นฐานที่เพิ่งจากมาเมื่อคืน หลายคนถือพัดไว้ในมือโบกไปมาเพื่อช่วยคลายความร้อน
ยังดีที่มีซุ้มแจกน�้าที่คอยดับความกระหายให้ประชาชนที่เนืองแน่นในบริเวณนั้น
“ชื่นใจที่สุดเลยครับ ในชีวิตหนึ่งที่ได้เกิดมาในแผ่นดินของพระองค์ท่าน ลองถาม
ทุกคนดูเถอะ จะพูดค�าเดียวกัน”
คุณตายืนยันอีกครั้งด้วยน�้าเสียงหนักแน่น หลังจากได้เข้าไปกราบพระองค์ท่าน
ในพระบรมมหาราชวัง แม้จะผ่านการเดินทางที่ยาวนานกว่า ๑๐ ชั่วโมงจากขอนแก่นถึง
กรุงเทพฯ แต่ก็ไม่ได้ท�าให้ชายรูปร่างสันทัด ผิวคล�้าแดดวัย ๗๐ ปีคนนี้แสดงความหงุดหงิดใจ
ออกมาแต่อย่างใด แววตาภายใต้กรอบแว่นสี่เหลี่ยมเปี่ยมล้นไปด้วยความปีติที่ครั้งหนึ่งใน
ชีวิตได้พาตัวเองมาเข้าเฝ้าฯ ใกล้ชิดพระองค์ท่านอีกครั้ง
เมื่อครั้งวัยเด็ก เด็กชายประมูลคนนี้เคยเดินเท้ากว่า ๑๒ กิโลเมตร เพื่อไปรับเสด็จ
252
