Page 247 - บันทึกความจงรัก-02.indd
P. 247
“พอเราโตขึ้นมามีอยู่ครั้งหนึ่งเราก็รับเสด็จ ตอนนั้นเป็นลูกเสือชาวบ้าน ได้เห็น
ท่านใกล้ๆ หลังจากนั้นแต่งงานแล้วเราก็มาอยู่กรุงเทพฯ พอมีงานฉลองสิริราชสมบัติเราก็
ไป แล้วก็ไปรับเสด็จท่านเรื่อยเวลามีงาน เพราะเราถือเสมือนว่าท่านเป็นพ่อของเรา
“เราก็ดีใจที่ได้เห็นในหลวงท่านเสด็จฯ ไปทุกที่ ไปช่วยทุกอย่าง มีอะไรต่อมิอะไร
ก็ช่วย เราเชื่อว่าท่านเป็นเทวดาเดินดิน”
บัดนี้น�้าเสียงที่เคยสั่นเครือของคุณน้าอ�าพันธ์เริ่มแจ่มใสขึ้นบ้าง เธอพร้อมที่จะถอด
แว่นด�าเพื่อถ่ายรูปสักสองสามรูป ก่อนเราจะแยกย้ายกันไปท�าตามสิ่งที่เราตั้งใจมาในวันนี้
นั่นคือการร่วมร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีถวายให้เทวดาของเรา
ยายชลอ จัดการ หญิงร่างผอม ผมซอยสั้น วัย ๖๕ ปี ชาวสุโขทัยที่มากรุงเทพฯ
ครั้งนี้เพื่อมาร่วมงานรับปริญญาหลานและตั้งใจมาถวายความอาลัย คุณยายมาพร้อมกับ
หลานสาวสองคนตั้งแต่ ๖ โมงเช้า และในขณะนี้เป็นเวลาบ่าย ๓
“โอ้ พ่อหลวงท่านเก่งมาก เก่ง ท่านมีปัญญาดี เป็นปัญญาที่สามารถจะรู้อะไร
ล่วงหน้าได้ อย่างคลอง ๑ คลอง ๒ คลอง ๓ ที่ปทุมฯ ท่านสามารถล่วงรู้ได้ว่าน�้าตรงนั้น
จะต้องท่วมนั่นท่วมนี่ แค่มองๆ ดูแผนที่ก็รู้แล้ว”
คุณยายกล่าวชื่นชมพ่อหลวงด้วยแววตาฉายประกายแห่งความภาคภูมิใจ แม้ใน
วันนี้คุณยายจะมาไกลจากจังหวัดสุโขทัย แต่ก็ไม่ไกลเกินที่พระองค์ท่านจะเสด็จฯ ไปถึง
คุณยายเล่าถึงความทรงจ�าในวัยเด็กที่เคยได้ไปรับเสด็จพระองค์
“ครั้งที่ท่านเสด็จฯ ไปดูพื้นที่ เมื่อก่อนพื้นที่ อ.ศรีส�าโรง สุโขทัย ไม่มีโรงพยาบาล ทีนี้
ท่านจะให้ตั้งโรงพยาบาลสุโขทัยคือที่บ้านกล้วย ปีนั้นยังเด็กเลยตามเขาไป นุ่งชุดกระโปรง
นักเรียน ไม่มีเสื้อผ้า สมัยนั้นได้เห็นในหลวง เห็นราชินี ตอนนั้นราชินีก็ยังสาว ในหลวงยัง
ดูหน้าอ่อนยังหนุ่ม”
คุณยายชลอยังเคยได้รับเสด็จพระองค์ท่านหลายต่อหลายครั้ง นอกจากความรัก
และชื่นชมต่อองค์พระเจ้าแผ่นดินแล้ว ความจงรักภักดีเหล่านี้ก็ยังถูกส่งต่อสู่รุ่นลูกรุ่นหลาน
“มีหลานอายุขวบกว่ายังไม่ถึงสองขวบดี ยายจะบอกลูกบอกหลาน ให้รักพระเจ้าอยู่หัว”
หัวค�่าวันหนึ่งขณะคุณยายก�าลังดูโทรทัศน์ เหตุการณ์ที่น�ามาซึ่งความเศร้าสลดของ
คนไทยทั้งประเทศ ท�าให้คุณยายได้เห็นว่าค�าที่พร�่าสอนได้ถูกส่งต่อมาถึงหลานตัวน้อย
แม้จะอยู่ในวัยยังไม่รู้เดียงสา
247
