Page 250 - บันทึกความจงรัก-02.indd
P. 250












“พอรู้ว่าท่านสวรรคต เราก็เสียใจ น�้าตาไหล แต่ผมรู้ว่าพระองค์ท่านไม่ได้ไปไหน

หรอก ท่านยังอยู่กับเราตลอดไป เพราะฉะนั้นถึงท่านจากไปแล้ว แต่เราก็ยังอุ่นใจเมื่อ
นึกถึงท่าน”



นับเป็นโชคดีที่ฉันได้มีโอกาสพูดคุยกับ ดร.นินนาท สาทิสสะรัต ชายร่างท้วม
ผิวขาว ท่าทางใจดี อายุราว ๗๐ ปี อดีตครูสอนคณิตศาสตร์ผู้อาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกา

ตั้งแต่อายุ ๒๙ ปี กลับมาไทยคราวนี้เขาเป็นตัวแทนน�าปัจจัยจากวัดธัมมาราม นครชิคาโก
ประเทศสหรัฐอเมริกา มาเข้าร่วมถวายในพิธีถวายผ้ากฐินพระราชทาน ณ วัดจักรวรรดิ
กรุงเทพมหานคร ซึ่งครั้งนี้ถือเป็นกฐินพระราชทานผืนสุดท้ายในรัชกาลที่ ๙

คุณลุงถือเป็นพุทธมามกะผู้ค�้าจุนพระพุทธศาสนาในต่างแดน ทั้งยังเคยได้มีโอกาส
ถวายเงินโดยเสด็จพระราชกุศล เพียงไม่กี่นาทีที่ได้เข้าเฝ้าฯ ใกล้ชิดพระองค์เป็นสิ่งที่ภูมิใจมาก

แม้จะใช้ชีวิตในสหรัฐอเมริกามากว่าค่อนชีวิต หากแต่สายใยความผูกพันของราษฎรคนนี้ต่อ
พระมหากษัตริย์ยังคงไม่เสื่อมคลาย
“เหมือนกับว่าพระองค์ท่านเป็นพ่อของพวกเรา ผมคิดมาตั้งแต่เล็กๆ ของผมอย่าง

นั้น และคิดว่าท่านเป็นพ่อที่ประเสริฐ เป็นพ่อที่ยุติธรรม ดูแลลูกๆ ทุกคนในประเทศไทย
อย่างดี” คุณลุงเล่าถึงพ่อของแผ่นดินเกิดด้วยความชื่นชม

เรื่องราวของพ่อยังคงประทับอยู่ในใจของชายผู้นี้ รวมถึงเรื่องระหว่างพระองค์ท่าน
กับพ่อท่านคล้าย วาจาสิทธิ์ พระเกจิอาจารย์ชื่อดังจากแดนใต้ เมื่อครั้งในหลวงทรงนิมนต์
พ่อท่านคล้ายเข้ารับพระราชทานภัตตกิจในวังสวนจิตรลดา

“พอพ่อท่านคล้ายไปถึง ในหลวงท่านก็ก้มลงกราบให้พ่อท่านคล้ายปกกระหม่อม
ท่าน ในหลวงทรงรู้ว่าพ่อท่านคล้ายมีบุญญาธิการ ก็บอกให้ท่านช่วยชยันโตปกกระหม่อม

พ่อท่านคล้ายก็บอกท�าไม่ได้ พระองค์ท่านเป็นเทพ มีบารมีสูงกว่า ท่านก็เลยบอกว่าขอมือ
ในหลวงมาจับเท่านั้น เป็นสิ่งหนึ่งที่ในหลวงสร้างความประทับใจให้กับผม ท่านเป็นกษัตริย์
สูงสุด พ่อท่านคล้ายเป็นคนธรรมดา เป็นราษฎรของท่าน อยู่ใต้ร่มโพธิสมภาร แต่ท่านกลับ

เห็นพ่อท่านคล้ายเป็นเหมือนนักบุญ เป็นพระอริยสงฆ์ เป็นเรื่องที่ผมประทับใจพระองค์ท่าน
มาก”

นอกจากพระองค์ท่านจะเป็นตัวอย่างพุทธมามกะให้กับพสกนิกรแล้ว ยังเป็นแบบ
อย่างในการใช้ชีวิตของคุณลุงผู้อาศัยอยู่ในต่างแดนด้วย
“เศรษฐกิจพอเพียงของพระองค์ท่านเป็นแรงบันดาลใจของผม หลักง่ายๆ มีเท่าไร

ก็ใช้เท่านั้น อย่าใช้เกินตัว ถ้าผมยึดหลักของท่านว่าเศรษฐกิจพอเพียง ผมจะใช้เงินก้อนที่
ผมมีอยู่ไม่หมดจนตกไปถึงชั่วลูกชั่วหลาน ผมตายไปแล้วลูกหลานของผมก็เอาเงินก้อนนี้





250
   245   246   247   248   249   250   251   252   253   254   255