Page 281 - บันทึกความจงรัก-02.indd
P. 281
กาญจนา พ.
ในวันที่คนไทยสูญเสียพระมหากษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ พระบาทสมเด็จพระปรมินทร-
มหาภูมิพลอดุลยเดช ประชาชนใต้ร่มพระบารมีต่างโศกเศร้า และด�าเนินชีวิตอย่างคนไร้หัวใจ
น�้าตารินอาบแก้มไม่เว้นวัน ขณะที่โลกหมุนไปตามวันเวลา เหมือนว่าเวลาในประเทศเล็กๆ
ชื่อว่า “ไทย” หยุดนิ่งไปชั่วขณะ หลังจากที่พยายามยันกายขึ้นจากทุกข์โศก ตั้งตัวเงยหน้าให้
น�้าตาไหลย้อนกลับไปข้างใน ประชาชนเล็กๆ ของพระองค์ ต่างลุกขึ้นมาแสดงความจงรัก
อย่างต่อเนื่อง
เรืองนภา ปนวงษ์ วัย ๔๕ ปี โปรดิวเซอร์อิสระ เล่าทั้งน�้าตาว่าวันที่ในหลวงสวรรคต
เธอท�างานอยู่ที่บ้าน รอฟังข่าวพระราชส�านัก เพราะมีกระแสข่าวว่าพระอาการประชวรไม่สู้
ดีมาตั้งแต่วันที่ ๑๒ ตุลาคม ระหว่างนั้นเธอร้องไห้ตลอดเวลาด้วยความกังวล ครั้นพอมี
ประกาศแถลงการณ์จากส�านักพระราชวังก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม ใจก็คิดแต่ว่าจะท�าอะไร
เพื่อตอบแทนพระคุณในหลวงได้บ้าง
“พอรู้ข่าวเท่านั้น ตั้งสติไม่ได้เลย รู้แต่ว่าจะต้องดูแลตัวเองอย่างไร เพราะก่อน
หน้านี้เรามีความทุกข์ก็จะตั้งจิตบอกท่านทุกครั้ง เรามีท่านยึดเหนี่ยว ว่าเราจะต้องท�าความดี
เพราะเวลาที่เรามีอุปสรรคก็จะดูรูปท่าน รู้สึกใกล้ชิดพระองค์ เพราะเราได้ยืนบนแผ่นดิน
เดียวกับท่าน เรามีท่านเป็นต้นแบบ เราชื่นชมและยึดถือค�าสอนของท่านเป็นหลักใจมา
ตลอด
281
