Page 274 - บันทึกความจงรัก-02.indd
P. 274
2
แม้จะล่วงผ่านคืนวันอันโศกเศร้าของพสกนิกรไทยมาหลายห้วงยามแล้ว แต่ท้อง
สนามหลวงในเวลาใกล้เที่ยงคืนก็ยังสุกสกาวไปด้วยแสงไฟส่องสว่าง พระบรมมหาราชวังที่
เรืองรองด้วยแสงไฟสีเหลืองส้มดูเด่นเป็นสง่า ผู้คนจากทั่วทุกทิศทางยังหลั่งไหลเพื่อเข้าแถว
รอสักการะพระบรมศพ
ผมลงรถโดยสารประจ�าทางตรงบริเวณใกล้ๆ สี่แยกคอกวัว แล้วเดินเลาะเลียบมาทาง
โรงแรมรัตนโกสินทร์ ข้ามถนนมายังท้องสนามหลวง เพื่อมุ่งหน้าไปที่ประตูฝั่งมหาวิทยาลัย
ธรรมศาสตร์ ตลอดเส้นทางผมเจอผู้คนมากมาย หลายจังหวะที่สบตากับบรรดาผู้คนเหล่านั้น
เรายิ้มให้กันเสมือนหนึ่งญาติพี่น้องที่รู้จักคุ้นเคยกันมา มองลึกในแววตาของผู้คนในค�่าคืนนี้
ความโศกเศร้าที่เกิดขึ้นจากความสูญเสียพระเจ้าแผ่นดินรัชกาลที่ ๙ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์
ยังคงไม่ได้จางหายไป แม้อีกไม่กี่วันก็จะครบ ๑๐๐ วันแห่งการจากไปของพระองค์
จากการเดินส�ารวจด้วยตัวเอง และสอบถามเจ้าหน้าที่และอาสาสมัครที่มาช่วย
บริการประชาชนในทุกค�่าคืน พอท�าให้ทราบว่า ผู้คนจะมาพักค้างอ้างแรมเพื่อต่อแถว
สักการะพระบรมศพในทุกค�่าคืน มากบ้าง น้อยบ้าง หากเป็นคืนวันศุกร์ เสาร์ ผู้คนจะหลั่งไหล
มามากกว่าวันอื่นๆ ที่รุ่งขึ้นต้องมีภารกิจการงาน การบริหารจัดการก็จะแตกต่างไปตาม
จ�านวนประชาชนด้วยเช่นกัน แต่หลักๆ แล้วทางเข้าสู่พระบรมมหาราชวังจะมีอยู่ด้วยกัน
สองทางเข้าที่จะเปิดตั้งแต่เช้ามืด คือประตูฝั่งคลองหลอด หน้าโรงแรมรัตนโกสินทร์และอีก
ด้านคือประตูตรงมุมถนนท่าพระจันทร์ ด้านข้างมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
ผมตัดสินใจหยุดเท้าตัวเองตรงหัวแถวที่ตั้งขึ้นตรงหัวมุมถนนท่าพระจันทร์ โดย
หมายใจว่าจะพยายามพูดคุยกับผู้คนที่มาในค�่าคืนนี้ให้หลากหลายที่สุดเท่าที่จะท�าได้เพื่อ
คลี่คลายค�าถามบางค�าถามที่ค้างอยู่ในใจ
3
บริเวณหัวมุมถนนท่าพระจันทร์ ในเวลาหลังทุ่มเป็นต้นไป คือ หมุดหมายเริ่มต้น
ของหัวแถวที่มาพักค้างข้ามคืนเพื่อเป้าหมายในใจในการเข้ากราบถวายสักการะพระบรมศพ
ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ในช่วงเวลาเช้ามืด
“ผมนัดกับภรรยาว่าไม่ต้องท�าโอที บอกลูกๆ ให้ลาพักร้อน วันนี้จะไปกราบพ่อหลวง
กัน อยากให้ลูกได้มากราบพระบรมศพพระองค์ท่าน ให้เขาได้รู้สึกถึงบุญคุณแผ่นดิน ได้
เห็นถึงบารมีของพระองค์ แม้ในวันที่ไม่มีพระองค์ท่านอยู่แล้ว” คุณลุงอนุชิต นลพงษ์ วัย
274
