Page 260 - บันทึกความจงรัก-02.indd
P. 260
“ใกล้ๆ วันที่ ๑๓ ตุลาคม กระแสข่าวที่เราไม่อยากให้เกิดขึ้น ก็เริ่มหนาหูขึ้น หลัง
จากนั้นเมื่อได้ฟังประกาศอย่างเป็นทางการตอน ๑ ทุ่ม ขณะฟังประกาศร่างกายก็ชาไปหมด
น�้าตาร่วงพรู ผมเดินไปหาที่นั่งเงียบๆ ใช้เวลาสั้นๆ ปล่อยให้น�้าตาแห่งความสูญเสียของ
ผู้ชายหน้าตาโหดๆ อย่างผม ไหลให้เต็มที่ แล้วกลับเข้าไปท�างานต่อให้เสร็จทั้งที่ไม่เหลือ
จิตใจที่จะท�าอะไรเลย ความเสียใจมันแน่นจนจุก ผมอึ้งและสูญเสียอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“นับจากวันนั้นผมมีความตั้งใจว่าจะเก็บภาพในทุกๆ กิจกรรม และสัญลักษณ์ถวาย
ความอาลัยให้ได้มากที่สุด แต่ยังไม่มีจุดมุ่งหมายว่าจะน�าไปท�าอะไรต่อ แค่เก็บไว้ในความ
ทรงจ�า แต่พอพี่คนหนึ่งติดต่อมาว่าเพื่อนที่กรุงเทพฯ ต้องการคนช่วยเก็บภาพตลอดหนึ่งปี
ผมก็ยินดีมากที่ภาพของผมจะเป็นประโยชน์ ทั้งที่รู้ว่าตัวเองไม่มีเวลาว่างมากพอ อยาก
ว่างมากกว่านี้ อยากเก็บภาพที่แสดงความรู้สึกได้มากและหลากหลายกว่านี้”
ต้นเดือนพฤศจิกายน ๒๕๕๙ เป็นโอกาสเหมาะที่เขาจะได้เดินทางจากหาดใหญ่
ขึ้นกรุงเทพฯ เพราะลูกสาวเรียนจบมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ก�าลังจะเข้ารับพระราชทาน
ปริญญาบัตร เขาและคุณแม่ (คะรี ทองเรือง) น้องสาว (มธุรส ทองเรือง) และภรรยา (เสาวนีย์
บัวแก้ว) เดินทางมาแสดงความยินดีกับลูก และต้องการแสดงความจงรักภักดีด้วยการเข้า
กราบพระบรมศพ
“วันที่เข้ากราบสักการะ เราเดินทางออกจากที่พักตั้งแต่ตี ๔ เพราะมีข่าวว่าตี ๕
จะเริ่มปล่อยให้เข้าไปในสนามหลวง แต่พอตี ๔ ครึ่ง แถวยาวมาถึงหน้ามหาวิทยาลัย
ธรรมศาสตร์แล้ว ผมหันไปถามแม่ว่าไหวมั้ย แม่วัย ๗๔ ตอบแบบไม่ต้องคิดว่าต้องไหวสิ
พวกเราต่อแถวด้วยใจมุ่งมั่น เวลาเริ่มผ่านไป ฟ้าค่อยๆ สว่าง เราทั้งสามคนค่อยๆ ขยับไป
ตามแถว เห็นอะไรหลายอย่างที่ไม่คิดว่าจะเห็น จู่ๆ ก็มีคนเข้ามาแทรกแถวแซงคิวต่อหน้า
“เราคุยกันว่าในหลวงทรงเหนื่อยเพื่อเรามาหลายสิบปี ท่านเดินไม่รู้กี่หมื่นกี่แสนกิโล
ในประเทศไทย ท�าไมคนเหล่านั้นรอเพื่อในหลวงไม่ได้ แล้วก็กลับมาคิดในแง่ดีว่าเขาคงมี
ความจ�าเป็นเร่งด่วน ผมทิ้งภาพไม่น่าดูนั้น แล้วหันมาดูแลผู้หญิงที่ผมต้องดูแลเป็นพิเศษ
ในวันนี้ คอยถามแม่ว่าไหวมั้ย? แม่หิวมั้ย? เข้าห้องน�้ามั้ย? แต่แม่ไม่ยอมท�าอะไรเลย ไม่ว่า
กิน เข้าห้องน�้า เพราะแม่เป็นคนธาตุอ่อน กินอะไรผิดไปเพี้ยนไปอาจจะต้องรีบเข้าห้องน�้า
แม่ให้เหตุผลว่าหากต้องเข้าห้องน�้า กลัวหลุดจากแถว แม่พูดค�าหนึ่งว่า ‘ทนเพื่อในหลวง
แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก’
“เราสามคนแม่ลูกใช้เวลา ๖ ชั่วโมง รอคอยด้วยความตั้งใจเพื่อได้เข้ากราบพระบรม-
ศพอย่างภูมิใจ และมีความสุข ส�าหรับผมถ้านับจนถึงวันนี้ ผมเข้ากราบหน้าพระบรมโกศ
๓ ครั้งแล้ว ครั้งที่ ๒ ไปกับภรรยา ใช้เวลารวม ๑๑ ชั่วโมง เพราะเป็นช่วงปีใหม่มีคนมามาก
ที่สุด และครั้งที่ ๓ ไปในนามคณะเจ้าภาพบริษัทในเครือบ้านซูกรุ๊ป บ�าเพ็ญกุศลถวาย”
เจ้าตัวกล่าวว่าตนรักการถ่ายรูป ถึงไม่ได้ท�าเป็นอาชีพเพื่อเลี้ยงตัวเอง แต่ตนเชื่อว่า
260
