Page 263 - บันทึกความจงรัก-02.indd
P. 263
ปารมี โปร่งเฉลยลาภ
ศุภกร ติยะวรากุล
“...ราษฎรเข้ามาใกล้จนชิดรถที่เรานั่ง กลัวเหลือเกินว่าล้อรถของเราจะไปทับแข้ง
ทับขาใครเข้าบ้าง รถแล่นผ่าฝูงคนไปได้อย่างช้าที่สุด ถึงวัดเบญจมบพิตร รถแล่นเร็วขึ้นได้บ้าง
ตามทางที่ผ่านมาได้ยินเสียง ใครคนหนึ่งร้องขึ้นมาดังๆ ว่า ‘อย่าละทิ้งประชาชน’ อยาก
จะร้องบอกเขาลงไปว่า ถ้าประชาชนไม่ ‘ทิ้ง’ ข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าจะ ‘ละทิ้ง’ อย่างไรได้
แต่รถวิ่งเร็วและเลยไปไกลเสียแล้ว...”
ถ้อยค�าจากพระราชนิพนธ์ “เมื่อข้าพเจ้าจากสยามมาสู่สวิตเซอร์แลนด์” ได้บอก
เล่าถึงความนัยในพระราชหฤทัยของในหลวงรัชกาลที่ ๙ ไว้เป็นอย่างดี และเป็นดั่งค�ามั่น
สัญญาที่พระองค์ทรงมีให้กับพสกนิกรชาวไทย เมื่อพระองค์เสด็จฯ นิวัตสู่ประเทศไทย ใน
การพระราชพิธีบรมราชาภิเษก วันที่ ๕ พฤษภาคม ๒๔๙๓ พระปฐมบรมราชโองการที่
พระองค์มีพระราชด�ารัสก็ไม่แคล้วกล่าวถึงพสกนิกรของท่าน
“เราจะครองแผ่นดินโดยธรรม เพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนชาวสยาม”
และความนั้นก็ได้จารึกไว้ในหัวใจของประชาชนชาวไทยทั้งประเทศตั้งแต่วันนั้นจน
วันนี้...มิลืมเลือน
ประเทศไทยในรัชสมัยของพระองค์นับเป็นแผ่นดินที่สุขสงบเสมอมา พระราช
กรณียกิจของพระองค์ช่วยบ�าบัดทุกข์ บ�ารุงสุขให้แกพสกนิกรเรื่อยมา ท�าให้ประชาชนมี
ความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นสมดั่งค�ากล่าวที่พระองค์ทรงมีให้แก่ราษฎรทุกถ้อยค�า
263
