Page 266 - บันทึกความจงรัก-02.indd
P. 266
สาวน้อยว่าที่พยาบาลบอกเล่าพร้อมรอยยิ้ม
“ส�าหรับในหลวงของเรา เชื่อว่าชาวอุดรธานีรักพระองค์มาก คนไทยทุกคนก็รัก
พระองค์มาก วันที่ท่านสวรรคต เหมือนเมืองอุดรธานีดับ มันเศร้าไปหมด คนขายของอยู่ๆ
ก็ยังร้องไห้ ตั้งใจจะมางานพระเมรุมาศ เพราะเป็นโอกาสหนึ่งของชีวิต และจะช่วยเหลือ
ผู้อื่นต่อไปโดยคิดว่า จะเป็นพยาบาลที่ดีให้ได้ อยากกลับไปท�างานที่บ้านเกิด ถ้าอายุ ๔๐ ปี
และครอบครัวมีความสุข ก็อยากลงไปเป็นพยาบาลที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้”
ทุกค�าพูดของเด็กสาวที่บอกเล่าเรื่องราวท�าให้ทราบว่าแม้จะอาศัยอยู่จังหวัดไหน
หรือพื้นที่ใดในประเทศไทย เราต่างก็มีความสุข เพราะในหลวงทรงท�าเพื่อทุกคนและทุก
พื้นที่ให้คนไทยได้อยู่เย็นเป็นสุข ดังเช่นพื้นที่อ�าเภอ “หาดใหญ่” จังหวัดสงขลา...
“ในหลวงพระราชทานชื่อมหาวิทยาลัย ‘วลัยลักษณ์’ รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้เรียนที่นี่
หนูจะตั้งใจเรียน เป็นนักศึกษาที่ดี ให้คุ้มค่ากับทุนรัฐบาล โตขึ้นก็จะเป็นเภสัชกรที่ดี เพื่อ
ช่วยเหลือประชาชนชาวไทย และจะน�าค�าสอนของพระองค์ท่านไปใช้ในชีวิตประจ�าวัน”
สิริลักษณ์ บุญชัย นักศึกษาชั้นปีที่ ๑ ส�านักวิชาเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัย
วลัยลักษณ์ จ.นครศรีธรรมราช เล่าด้วยน�้าเสียงตื้นตัน
“หนูเป็นชาวอ�าเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา เคยเห็นโครงการแก้มลิง โครงการ
ฝนหลวง และกังหันน�้าชัยพัฒนาผ่านทางโทรทัศน์ คิดว่าพระราชกรณียกิจต่างๆ เป็นงาน
ที่หนักมาก แต่พระองค์ก็ท�าเพื่อเรา ซาบซึ้งใจที่พระองค์ท่านท�าเพื่อคนไทยมากขนาดนี้
รู้สึกภาคภูมิใจมากที่เกิดในรัชกาลที่ ๙ เพราะว่าท่านเป็นเสมือนพ่อคนหนึ่งที่ท�าเพื่อลูก
คนไทยทั้งประเทศ”
ถ้าไม่มีพระองค์ท่าน ไม่มีโครงการต่างๆ บ้านเราคงล�าบากมากกว่านี้
“หนูรู้จักโครงการบรรเทาอุทกภัยอ�าเภอหาดใหญ่ รู้สึกขอบคุณพระองค์ท่านมาก
ที่ช่วยเหลือชาวหาดใหญ่ อุทกภัยเป็นปัญหาหนักเหมือนกัน พอน�้าท่วมก็ท่วมหนัก ถ้า
ไม่มีโครงการของพระองค์ท่าน เราก็อยู่กันล�าบากมาก โรงเรียนโดนน�้าท่วมก็หยุดเรียน พอ
มีโครงการก็ดีขึ้น น�้าท่วมแล้วลดลงไวกว่าเดิม ตอนหลังไม่ค่อยมีน�้าท่วมเลย ถึงมีก็ท่วม
นิดเดียว”
ด้วยความรัก ความหวังดีที่ในหลวงมีต่อคนไทย ท�าให้เธอตั้งใจมากราบท่าน
“หนูเดินทางมาจากหาดใหญ่ ตั้งใจมากราบพระบรมศพร่วมกับครอบครัว ถ้ามีเวลา
ว่างจะมางานพระเมรุมาศ รู้สึกเสียใจที่ท่านสวรรคต เพราะเกิดและเติบโตมาก็เห็นท่าน
ท�างานเพื่อเราโดยตลอด ท่านก็เหมือนพ่อเราคนหนึ่ง”
ดังนั้น ฉันจึงอยากบอกท่านว่า “ชาวภาคใต้และฉันขอขอบคุณในความกรุณาของ
พระองค์ท่านมาก ที่ช่วยเหลือและดูแลพวกเรา”
266
