ป้า “บุญช่วย” อาสา “ช่วย” ด้วยใจ จากศูนย์เยาวชน ต.บางโปรง จ.สมุทรปราการ
ด้วยคติ การทำดีไม่มีที่สิ้นสุด แค่ได้ช่วย คือ สุขที่ยั่งยืน
ความดีไม่มีที่สิ้นสุด ความดีไม่มีเส้นขอบ ความดีไม่มีจางหาย ความดีไม่มีรูปแบบ ความดีไม่มีเงื่อนไข คำเชื่อที่ หญิงชราชาวสมุทรปราการ คนหนึ่งเชื่อและปฏิบัติตลอดมา และตั้งใจไว้ว่า จะปฏิบัติไปจนกว่าจะ “สิ้นลมหายใจ”
…..ตั้งแต่เล็กจนโต ก็เห็นแม่ทำงานด้านนี้มาตลอด ถ้าถามว่า “เหนื่อยไหม?” แม่ก็คงจะเหนื่อย แต่ในความเหนื่อยนั้นแม่มีความสุข เป็นความรู้สึกของผู้ให้ ไม่ได้หวังผลตอบแทนใดๆ เพราะ แม่ “ทำด้วยใจ”
“แม่” ที่หญิงสาวพูดถึงนั้นก็คือ ป้าบุญช่วย ทองชู หญิงชราท่าทางสุขุม รูปร่างท้วม ผิวดำแดง ไว้ผมยาวมัดรวบตึงไว้ด้านหลัง มักสวมเสื้อเชิ้ตผ้าฝ้ายแขนสั้นสีฟ้า และกางเกงขายาวสีดำ ซึ่งเป็นเครื่องแบบประจำของเจ้าหน้าที่ศูนย์สาธารณสุขมูลฐานชุมชน หมู่ที่ 2 ต.บางโปรง อ.เมือง จ.สมุทรปราการ ขณะที่ได้พบป้าบุญช่วยนั้น ป้ากำลังสาละวนอยู่กับการหยอดวัคซีนให้เด็กเล็กที่อาคารชั้นล่างของศูนย์ฯ โดยมีพ่อแม่ของเด็กคอยเป็นผู้ช่วยลุ้นอยู่ใกล้ๆ
หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจจากการทำงานของวัน ป้าบุญช่วยได้เล่าให้ฟังถึงที่มาของการเข้ามาเป็นอาสาสมัครทำงานเพื่อสังคมว่า “แรกเริ่มเดิมทีป้าไม่ได้ทำงานด้านนี้หรอก แต่ผู้ใหญ่บ้านให้ป้าบุญช่วยไปทำงานเป็นกรรมการหมู่บ้านเมื่อทำงานไปได้ไม่นาน คุณหมอที่ทำงานด้านสุขภาพในชุมชน เห็นว่าป้ามีแววทำงานด้านสาธารณสุขได้ จึงแนะนำให้ป้าบุญช่วยมาสมัครทำงานเป็นผู้สื่อข่าวสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน(ผสส.) และประจวบเหมาะกับว่าในช่วงนั้นป้าต้องไปอบรมในสถานที่ต่างๆ อยู่เสมอจึงทำให้รู้จักคนมากขึ้น ต่อมาในระหว่างการไปอบรมนั่นเองป้าบุญช่วยได้รับเลือกเป็นอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน(อสม.) และเป็นสมาชิกกลุ่มต่างๆ ที่หมู่บ้านจัดตั้งขึ้น อาทิเช่น กลุ่มพัฒนาสตรี กลุ่มกองทุนหมู่บ้าน และกลุ่มผู้รักษ์สุขภาพบางโปรง เป็นต้น โดยส่วนใหญ่ป้าบุญช่วยมักจะได้รับเลือกจากสมาชิกให้เป็นประธานกลุ่มอยู่เสมอ”
นอกจากการช่วยเหลืองานในกลุ่มต่างๆ แล้ว ในงานเทศกาลต่างๆ ทั้งงานบุญ งานโรงเรียน งานบวช งานแต่ง หรือแม้แต่งานศพ ป้าบุญช่วยจะเข้าไปมีส่วนร่วมด้วยเสมอ ตั้งแต่การเตรียมงาน เตรียมอาหาร หรือแม้แต่เตรียมเงิน เพื่อสนับสนุนกิจกรรมต่างๆ เรียกได้ว่า ถ้าเจ้าภาพขาดเหลืออะไร ป้าบุญช่วยก็พร้อมที่จะเข้าไปช่วยสมอ จนสุดความสามารถของป้าที่จะทำให้ได้ สมกับชื่อของป้าจริง ๆ
เคยมีคนถามป้าบุญช่วยว่าไปทำแล้วได้อะไร ได้เงินเท่าไร ซึ่งป้ามองว่า ที่เขาถามแบบนี้ก็เพราะเขาคิดว่า ถ้าป้าไม่ได้เงินแล้วจะไปทำไมทุกวัน แต่ป้าก็ตอบเขาไปว่า
“สิ่งที่ป้าทำนั้นไม่ได้หวังเงินทองอะไร แต่ที่ทำเพราะมีความสุข ความสบายใจมากกว่า หรือถ้าใครคิดจะมาช่วยก็ไม่ต้องการให้มาช่วยที่ตัวป้า แต่อยากให้ช่วยส่วนรวมมากกว่า”
ป้าบุญช่วยยังบอกอีกว่า “ทุกวันนี้ป้าไม่เคยท้ออะไร เพราะป้ามีครอบครัวที่ดี และเข้าใจในสิ่งที่ป้าทำอยู่ บางทีลูกๆ เขาก็จะถามว่า เสาร์อาทิตย์แม่อยู่บ้านไหม จะไปไหนหรือเปล่า ถ้าป้าบอกว่ามีประชุม เขาก็จะช่วยเฝ้าบ้านแทน และปล่อยให้ป้าไป ซึ่งลูกป้าไม่ได้ขัดข้องตรงนี้ โดยเฉพาะลุงอุทัย ทองชู สามีของป้า เป็นกำลังใจสำคัญที่คอยสนับสนุนป้าให้ทำงานด้านนี้ เพราะตัวลุงเองก็ชอบและเคยทำงานด้านนี้เช่นกัน ครอบครัวจึงไม่ใช่อุปสรรคต่อการทำงานเพื่อสังคมของป้า”
อย่างไรก็ดี ป้าบุญช่วยเองก็มิได้ทอดทิ้งครอบครัว แต่ยังคงดูแลอย่างสม่ำเสมอไม่ขาดตกบกพร่อง เพราะไม่เคยคิดที่จะช่วยสังคมจนละทิ้งครอบครัว และป้าได้กล่าวทิ้งท้ายว่า
“ในอนาคต ป้าว่าคงจะทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะทำไม่ไหว ไม่ว่าจะเป็นงานช่วยเหลือชาวบ้าน ช่วยเหลือเด็ก งานบุญ ฯลฯ เพราะป้าอยากเห็นเด็กและเยาวชนในหมู่บ้านไม่เหลวไหล และอยากให้ชุมชนของเราพัฒนาขึ้น คือ มีอาชีพที่มั่นคง เด็กก็ตั้งใจเรียน เป็นคนดีของสังคม ป้าก็พอใจแล้ว”
การเสียสละเวลา แรงกาย และสติปัญญาเพื่อสังคม โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนเหมือนดังเช่น ป้าบุญช่วย เราเชื่อว่า มนุษย์ทุกคนล้วนมีอยู่ในหัวใจ หากเราหมั่นรดน้ำด้วยการทำความดีทีละเล็กละน้อย ในไม่ช้าความดีคงจะเบ่งบานทั่วทั้งแผ่นดิน
….วันนี้ความดีที่ป้าทำ ถึงแม้จะมีเพียงไม่กี่คนที่เห็น แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เพราะการทำความดีของป้าบุญช่วยอยู่ที่ใจ เพราะป้าเชื่อว่า แค่ทำให้ใจมีความสุข นั่นคือ ทรัพย์สมบัติที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิตที่ได้รับ ….นี่คือความสุขของป้า …แล้วความสุขของคุณละอยู่ที่ไหน?…
เรียบเรียงใหม่โดย : ณัฐภัทร ตุ้มภู่ team content www.thaihealth.or.th
บันทึกความดีโดย… ศูนย์เยาวชนตำบลบางโปรง จังหวัดสมุทรปราการ จากหนังสือแผนที่ความดี โครงการสืบค้นความดี ผลิตสื่อคุณธรรม
update 23-09-51
