Page 235 - บันทึกความจงรัก-02.indd
P. 235
เลี้ยงอาหารที่โรงเรียนสอนคนตาบอด
กรุงเทพฯ ช่วงปีใหม่ทรงพระราชนิพนธ์
เพลง “ยิ้มสู้” เป็นก�าลังใจให้คนตาบอด
ภายหลังบทเพลงนี้น�ามาให้ก�าลังใจคน
พิการทั้งหมด นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณ
ที่พระองค์ทรงมองเห็นและปฏิบัติต่อคน
ตาบอดเสมือนคนทั่วไป ท�าให้ทุกวันนี้คน
ตาบอดหากมีศักยภาพและความสามารถ
ก็ได้รับโอกาสเหมือนคนทั่วไป ตั้งแต่การ
เข้าเรียนในสถาบันการศึกษาทั่วไปได้
สามารถสอบชิงทุนไปเรียนต่อในสถาบัน
อุดมศึกษาต่างประเทศ จนขณะนี้มีคนตาบอดเรียนจบปริญญาเอกเป็นดอกเตอร์หลายคน
นอกจากนี้ยังมีโอกาสท�างานประกอบอาชีพมากขึ้น อย่างตนที่ประกอบอาชีพหมอนวด
น.ส.สุชัญญา วิศรุตไภศาล อายุ ๑๗ ปี นักเรียนชั้น ม.๖ โรงเรียนศรีอยุธยาใน
พระอุปถัมภ์ และนายวุฒิชัย แซ่ลี้ อายุ ๑๙ ปี นักเรียนชั้น ม.๖ โรงเรียนเซนต์คาเบรียล
ร่วมกันกล่าวว่า รู้สึกดีใจมากที่ได้มาสักการะพระบรมศพ นับเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวใน
ชีวิตที่ได้มากราบพระองค์ ตั้งแต่ตอนที่พวกตนยังเด็กก็ได้ทราบข่าวพระราชกรณียกิจ
ต่างๆ จากข่าวในพระราชส�านัก ท�าให้ทราบว่าพระองค์ทรงงานหนักมาก แม้ว่าพวกตนเป็น
ผู้พิการทางสายตา แต่พระองค์ก็ยังทรงนึกถึงและไม่ทอดทิ้ง พระองค์ทรงพระราชนิพนธ์
เพลง “ยิ้มสู้” เพื่อให้ก�าลังใจคนตาบอดด้วย ยิ่งท�าให้พวกตนรู้สึกส�านึกในพระมหากรุณาธิคุณ
อย่างหาที่สุดมิได้
235
