ที่มา : หนังสือเมื่อมีลูกสาววัยรุ่น

แฟ้มภาพ

เทคนิคต่อไปนี้จะใช้ไม่ได้ผล  หากพ่อแม่ยังใช้อารมณ์และใช้ความคิดของตัวเองตัดสิน  รวมไปถึงการแสดงอำนาจจนเคยชิน  เช่น ข่มขุ่  ตำหนิใช้เสียงดัง เป็นต้น  ดังนั้น พ่อแม่จึงต้องมีสติสำหรับการจัดการความรู้สึกตัวเองให้นิ่งและเป็นกลาง ก่อนพูดคุยกับลูกในทุกๆครั้งเสมอ

1.เริ่มต้นจากความเข้าใจ

พ่อแม่ต้องทำความเข้าใจในอันดับแรกว่า เมื่อลูกเริ่มโตเข้าสู่วัยรุ่นจะมีอารมณ์ที่แปรปรวน  ค่อนข้างรุนแรง  ยากที่จะควบคุมอารมณ์ได้  จึงมีการถกเถียงเกิดขึ้นบ่อยครั้ง หากการสนทนาไม่เป็นดั่งใจ

2.เราคือเพื่อนสนิท

วัยรุ่นเป็นวัยที่ติดเพื่อน  หากมีปัญหามักจะพูดคุยกับเพื่อนก่อนพ่อแม่  ให้ลองใช้วิธีสมมติว่าเราคือเพื่อนสนิท  เปลี่ยนความห่วงใยมาเป็นนั่งคุยกันเล่นๆ  ลูกก็จะค่อยๆกล้านำทุกเรื่องมาคุยมากขึ้น

3.เปลี่ยนจากผู้พูดเป็นผู้ฟัง

ลองสลับจากพูดก่อนมาเป็นฟังก่อนอย่างตั้งใจ  เปิดหูรับฟังความรู้สึกและความคิดเห็นของลูก เพราะเมื่อพ่อแม่เข้าใจลูกจริงๆ   ก็จะเป็นการปูทางการแก้ปัญหาต่อไปได้อย่างมีประสิทธิภาพ

4.หลีกเลี่ยงการถามขึ้นต้นว่า “ทำไม”

เพราะวัยรุ่นจะพยายามหาเหตุผลเข้าข้างตนเองมากขึ้นเพื่อพยายามยืนยันว่าความคิดและการกระทำของเขาถูกต้อง  เป็นการสอนให้เด็กเถียงแบบทางอ้อม แล้วพ่อแม่ก็จะโมโหเสียเอง  ควรถาม ดังนี้ “พอจะบอกแม่ได้ไหมว่าลูกคิดอย่างไรก่อนที่จะทำอย่างนั้น” เป็นต้น

5.ใช้นำเสียงน่าฟัง 

อย่าด่วนตำหนิ  ว่ากล่าว ลงโทษก่อนที่ลูกจะพูดจบ  พยายามสงบใจ  ทำความเข้าใจ ให้โอกาส อย่าพูดขัด  และสรุปประเด็นให้ตรงกัน  โดยใช้น้ำเสียงที่น่าฟัง  เพราะวัยรุ่นยังต้องการคำพูดที่อ่อนโยน ในการตักเตือนหรือชี้แนะในการปรับตัว

6.บรรยากาศคือผู้ช่วย

หากมีเรื่องสำคัญที่จะพูดคุยกับลูกไม่จำเป็นต้องจริงจัง  เพราะอาจจะทำให้ลูกไม่ไว้ใจ  ควรพูดคุยในท่าทีสบายๆโดยใช้บรรยากาศดีๆ ช่วยให้อารมณ์ของทุกคนผ่อนคลาย

7.หัดชื่นชมให้ชื่นใจ

วัยรุ่นต้องการชื่นชมในสิ่งที่เขารับผิดชอบได้หรือทำได้  ต้องการให้ปลอบใจและให้กำลังใจเมื่อทำสิ่งผิดพลาดหรือเกิดความท้อแท้  ต้องการความรักที่ให้อิสระและให้โอกาสเป็นส่วนตัว  และยังต้องการความสะดวกในกิจวัตรประจำวันที่เกี่ยวกับการกินอยู่และค่าใช้จ่ายส่วนตัว