ที่มา : เว็บไซต์ประชาชาติธุรกิจ

แฟ้มภาพ

ผู้ป่วยที่มีภาวะสมองเสื่อมมักไม่ทราบว่าตัวเองมีอาการผิดปกติ คนรอบข้างจึงต้องคอยสังเกตให้ดี โดยเฉพาะในผู้สูงอายุ เพราะยิ่งอายุมากก็ยิ่งมีความเสี่ยงที่จะเกิดโรคมากขึ้น

ผศ.พญ.อรพิชญา ศรีวรรโณภาส สาขาวิชาเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ ภาควิชาอายุรศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล อธิบายว่า โรคสมองเสื่อม คือการที่สมองมีการทำงานแย่ลงจนส่งผลต่อชีวิตประจำวัน จนในที่สุดผู้ป่วยไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ต้องมีผู้ดูแลอย่างใกล้ชิด โดยสาเหตุที่พบบ่อยมี 2 ชนิด คือ

โรคสมองเสื่อมจากความเสื่อมของสมองโดยตรง หรือโรคอัลไซเมอร์

เกิดจากความเสื่อมของสมองโดยตรง ซึ่งเป็นสาเหตุที่พบได้บ่อยที่สุด โดยอาการของโรคจะเป็นแบบค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปจนมีอาการมากขึ้น

โรคสมองเสื่อมจากเส้นเลือดในสมองผิดปกติ

เกิดจากโรคต่าง ๆ ทั้งโรคเบาหวาน ความดันสูง ไขมันในเลือดสูง พาร์กินสัน ทำให้เส้นเลือดเล็ก ๆ ในสมองแตก หรือตีบตัน ส่งผลให้สมองส่วนนั้นไม่สามารถทำงานได้ตามปกติ ทำให้สมองส่วนความคิด ความจำ และการรับรู้เสียไปด้วย

สิ่งที่คนมักเข้าใจผิด ขี้ลืมกับหลงลืมนั้นต่างกัน

อาการขี้ลืมเกิดจากการที่เราไม่มีสมาธิในการจำ ถือเป็นนิสัย ไม่ใช่โรค แต่ผู้ป่วยที่มีอาการหลงลืม มักมีอาการเด่น ๆ คือ ไม่สามารถจดจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นในปัจจุบันได้ ถึงแม้ว่าจะได้รับการบอกซ้ำหรือทำซ้ำหลายครั้งแล้วก็ตาม เมื่อเปรียบเทียบกับความสามารถสมองเดิมของผู้สูงอายุรายนั้น ๆ

ผู้ป่วยที่มีภาวะสมองเสื่อมมักไม่ทราบว่าตัวเองมีอาการผิดปกติ คนรอบข้างจึงต้องคอยสังเกตให้ดี โดยเฉพาะในผู้สูงอายุ เพราะยิ่งอายุมากก็ยิ่งมีความเสี่ยงที่จะเกิดโรคมากขึ้น ดังนั้นหากพบว่าตนเอง หรือคนรอบข้างมีปัญหาเรื่องความจำ ก็ควรรีบไปพบแพทย์เพื่อทำการตรวจวินิจฉัย เพราะหากตรวจพบโรคและรักษาตั้งแต่เริ่มแรก ก็จะช่วยชะลอความรุนแรงของโรคให้ช้าลงได้ ส่วนการใช้งานสมองบ่อย ๆ ในทางที่ไม่เครียด ทั้งนี้ การจัดระเบียบความคิดและความจำ ก็สามารถช่วยยืดอายุสมองให้เสื่อมช้าลงได้เช่นกัน