โรคพิษสุราเรื้อรัง
ที่มา: มูลนิธิสร้างสุขมุสลิมไทย สสม.
แฟ้มภาพ
โรคพิษสุราเรื้อรัง เป็นปัญหาของสังคมมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งอาจจะเป็นเพราะสังคมมีการเปลี่ยนแปลงไป การใช้ชีวิตที่ต้องอาศัยการดื่มเหล้า เบียร์ หรือไวน์ เพียงแค่ข้ออ้างว่าเพื่อสังคม หรือเพื่อสนุกสนานรื่นเริง เพื่อการเฉลิมฉลองในทุกโอกาส จนอาจกล่าวได้ว่าวัฒนธรรมการใช้ชีวิตของมนุษย์นี่เองที่ทำให้เกิดปัญหาโรคพิษสุราเรื้อรัง
โรคพิษสุราเรื้อรัง พบได้มากในผู้ชายประมาณร้อยละ 9 พบในผู้หญิงประมาณร้อยละ 4 อายุส่วนใหญ่อยู่ระหว่าง 35-55 ปี น่าสังเกตถ้าครอบครัวใดที่พ่อแม่มีปัญหาโรคพิษสุราเรื้อรัง ลูกหลานมีแนวโน้มที่จะเกิดเช่นเดียวกันสูงกว่าครอบครัวอื่น จึงเชื่อว่าโรคพิษสุราเรื้อรังเกิดจากสภาวะแวดล้อมมากกว่าอย่างอื่น
เมื่อบริโภคแอลกอฮอล์อย่างต่อเนื่องในปริมาณที่มากจะทำให้เกิด "การติด" ขึ้น โดยการติดนั้นแบ่งออกเป็น 2 ชนิด คือ ติดทางกาย และติดทางใจ
ลักษณะของการติดทางกาย จะสังเกตได้เมื่อมีการหยุดดื่ม หรือลดปริมาณการดื่มลงภายใน 24 ชั่วโมง คือ จะเกิดอาการกระสับกระส่าย หงุดหงิด มือสั่น นอนไม่หลับ ใจสั่น คลื่นไส้ อาเจียน และในบางคนจะได้ยินเสียงแว่วประสาทหลอน สับสน และชักได้
ส่วนลักษณะของการติดทางใจนั้น จะสังเกตได้ว่า มีอาการของความอยากอยู่เรื่อยๆ ขาดไม่ได้ ต้องพยายาม หามาบริโภค แม้ว่าจะเสี่ยงต่อความก้าวหน้าในหน้าที่การงานก็ตาม เมื่อผู้นั้นเกิดการติดแอลกอฮอล์แล้วก็จะกลายเป็นโรคพิษสุราเรื้อรังในที่สุด โดยแอลกอฮอล์เริ่มไปมีผลต่ออวัยวะที่สำคัญต่างๆของร่างกายตามที่กล่าวมาแล้วข้างต้น ไม่ว่าจะเป็นสมอง ตับ หัวใจ และหลอดเลือด ทำให้เกิดโรคตับแข็ง ความจำเสื่อม และโรคหัวใจ การตัดสินใจและความมีเหตุผลลดลง ขาดสติ ซึ่งมีผลกระทบต่อความรับผิดชอบ และหน้าที่การงานอย่างมาก
อาการเริ่มแรกของผู้ที่มีปัญหาโรคพิษสุราเรื้อรัง ได้แก่ การดื่มที่มากขึ้นเรื่อยๆ ถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเป็นการดื่มทุกวัน โดยส่วนใหญ่จะอ้างถึงเพื่อการสังคม เพื่อเป็นการคลายความเครียดของการทำงาน และเรื่องส่วนตัวต่างๆ ข้อสังเกตของผู้ที่ติดสุรา ท่านอาจพบว่าคนเหล่านั้น เมื่อตื่นนอนมักจะจำเหตุการณ์ในคืนก่อนไม่ค่อยได้ ต่อมาอาจจะต้องนำสุราแอบไว้ตามที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นที่ทำงาน ในบ้าน คนเหล่านี้มักจะอายที่จะให้ใครรู้ว่าตนเองติดสุรา บางครั้งอาจโมโหฉุนเฉียวง่าย ถ้ามีคนกล่าวถึงการติดสุราของตนเอง และมักชอบปฏิเสธเสมอๆ ว่าตนเองไม่ได้ติดสุรา
คนเหล่านี้มักมีความกลัวและหวาดระแวงอย่างไม่มีเหตุผล ความจำและสมรรถภาพในการทำงานจะลดลงเรื่อยๆ หน้าตาอาจจะแดงหรือหมองคล้ำ มีจ้ำเขียวช้ำตามร่างกาย เสียงแหบแห้ง มือสั่น และมักมีอาการของกระเพาะอาหารอักเสบเรื้อรัง