‘เด็กอ้วน’ ควรวินิจฉัยอาจเสี่ยงโรคแทรก

          คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (มธ.) เผยแนวทางป้องกันหรือเริ่มวินิจฉัยภาวะอ้วนตั้งแต่เริ่มแรกเป็นสิ่งสำคัญ พ่อแม่และผู้ปกครองสามารถทราบได้ว่าลูกเริ่มมีภาวะน้ำหนักเกิน หรือเป็นโรคอ้วนแล้ว โดยการติดตามชั่งน้ำหนักและวัดส่วนสูงลูกเป็นระยะๆ

          ผศ.พญ.พัชราภา ทวีกุล ภาควิชากุมารเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (มธ.) กล่าวถึงภาวะโรคอ้วนในเด็กว่า ปัจจุบันมีเด็กและผู้ใหญ่ที่เป็นโรคอ้วนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ การป้องกันหรือเริ่มวินิจฉัยภาวะอ้วนตั้งแต่เริ่มแรกเป็นสิ่งสำคัญ พ่อแม่และผู้ปกครองสามารถทราบได้ว่าลูกเริ่มมีภาวะน้ำหนักเกิน หรือเป็นโรคอ้วนแล้ว โดยการติดตามชั่งน้ำหนักและวัดส่วนสูงลูกเป็นระยะๆ โดยนำค่าน้ำหนักและส่วนสูงที่วัดได้มาเปรียบเทียบในกราฟแสดงน้ำหนักและส่วนสูง ซึ่งกราฟดังกล่าวสามารถดูได้จากสมุดตรวจร่างกาย หรือ โรงพยาบาล สถานพยาบาลที่ตรวจสุขภาพหรือฉีดวัคซีน ซึ่งจะแสดงค่าเฉลี่ยของเด็กไทยเพศเดียวกัน

          ผศ.พญ.พัชราภา กล่าวอีกว่า เกณฑ์การวินิจฉัยตามคำแนะนำขององค์การอนามัยโลก ระบุว่า โรคอ้วน (obesity) คือ น้ำหนักตัวของลูกสูงกว่าค่าเฉลี่ยของน้ำหนักตามเกณฑ์ส่วนสูงของเด็กเกิน 3 เท่าของค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ภาวะน้ำหนักเกิน หรือ เริ่มอ้วน (overweight) คือ น้ำหนักตัวของลูกสูงกว่าค่าเฉลี่ยของน้ำหนักตามเกณฑ์ส่วนสูงของเด็กเกิน 2 เท่า จนถึง 3 เท่าของค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน เช่น เด็กหญิงอิ่ม อายุ 4 ปี มีน้ำหนัก 25 กิโลกรัม และส่วนสูง 105 เซนติเมตร เมื่อนำมาเปรียบเทียบก็จะพบว่ามีเกณฑ์เฉลี่ยสูงกว่าในเด็กอายุเฉลี่ยเดียวกันและอยู่ในเกณฑ์วินิจฉัยโรคอ้วน

          "การติดตามส่วนสูงน้ำหนักของเด็กจะทำให้ทราบว่า ลูกเริ่มมีภาวะน้ำหนักเกิน หรืออ้วน หรือผอมเกินไปหรือไม่ ซึ่งเมื่อพบภาวะเกิน ควรปรึกษาแพทย์เพื่อตรวจหาภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้น รับคำแนะนำเรื่องการให้อาหารและนม การเคลื่อนไหวร่างกาย และการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมให้เหมาะสมตามวัย เพื่อเป็นแนวทางในการดูแลเด็กเหล่านี้อย่างเหมาะสม ลดความรุนแรงและภาวะแทรกซ้อนของโรคอ้วนต่อไป หรือหากปล่อยให้เด็กอยู่ในภาวะผอมเกินไปก็จะทำให้เสี่ยงต่อการขาดสารอาหารที่จำเป็น ซึ่งอาจส่งผลต่อการเรียนรู้ การเจริญเติบโตที่เหมาะสมได้" ผศ.พญ.พัชราภา กล่าว

          ที่มา: หนังสือพิมพ์คมชัดลึก

          ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต