อัตราความพิการ

ในสังคมไทยมีกลุ่มคนหนึ่งที่ในอดีตสังคมไทยมักมองข้าม นั่นคือ คนพิการ แต่อย่างไรก็ตามปัจจุบันนี้สังคมได้ให้ความสำคัญกับคนพิการมากขึ้น โดยกำหนดให้สัปดาห์ที่สองของเดือนพฤศจิกายนของทุกปีเป็น “วันคนพิการแห่งชาติ”

วันที่ 13 พฤศจิกายน กำหนดให้ “วันคนพิการแห่งชาติ” เพื่อเปิดโอกาสให้คนพิการได้ แสดงความสามารถ และเรียนรู้วิทยาการใหม่ๆ เกี่ยวกับการบำบัด รักษา ป้องกัน ฟื้นฟูสมรรถภาพ และยังเป็นการเปิดโลกทรรศน์ให้คนทั่วไปเห็นถึงศักยภาพ คุณค่าของคนพิการ ที่เป็นทรัพยากรมนุษย์ที่มีสิทธิ โอกาส และความเสมอภาคเท่าเทียมกับคนทั่วไป

จากการสำรวจของสำนักงานสถิติแห่งชาติ พบว่า จำนวนคนพิการในประเทศไทยมีแนวโน้มสูงขึ้นจากร้อยละ 1.8 ในปี 2534 เป็นร้อยละ 2.0 ในปี 2550 ซึ่งหมายความว่าในประชากร 100 คนจะมีคนพิการ 2 คน

จำนวนประชากรและร้อยละของคนพิการต่อประชากรทั้งสิ้น

ที่มา:      

1.การสำรวจเกี่ยวกับอนามัยและสวัสดิการ พ.ศ.2534-2544

2.การสำรวจความพิการและภาวะทุพพลภาพ พ.ศ.2545

3.การสำรวจความพิการ พ.ศ.2550 สำนักงานสถิติแห่งชาติ

ในอนาคตต่อจากนี้ไปเมื่อโครงสร้างประชากรของไทยเปลี่ยนแปลงไป เนื่องจากมีอัตราเกิดที่ลดต่ำลงอย่างมาก คนมีอายุยืนยาวขึ้น ส่งผลให้สังคมไทยก้าวเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุอย่างรวดเร็วนั้น ผลที่ตามมาของคนที่สูงวัยขึ้นก็คือ โอกาสเสี่ยงต่อความพิการที่มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

จำนวนและร้อยละของผู้สูงวัยที่พิการ

ที่มา:

1.การสำรวจความพิการและภาวะทุพพลภาพ พ.ศ.2545

2.การสำรวจความพิการ พ.ศ.2550 สำนักงานสถิติแห่งชาติ

3.การคาดประมาณประชากรของประเทศไทย พ.ศ.2543-2573

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ

หากเปรียบเทียบความพิการของคนไทยในแต่ละช่วงอายุ จะพบว่าลักษณะความพิการของคนในวัยเด็กและวัยรุ่นส่วนใหญ่ คือ ปัญญาอ่อน ขณะที่กลุ่มวัยทำงานและผู้สูงวัย ส่วนใหญ่จะมีอาการสายตาเลือนลาง และสาเหตุของความพิการในภาพรวม ส่วนใหญ่มาจากโรคภัยไข้เจ็บร้อยละ 27.5 และชราภาพร้อยละ 27.3

ลักษณะความพิการ 4 อันดับแรก จำแนกตามกลุ่มอายุ ปี 2550

ที่มา: การสำรวจความพิการ พ.ศ.2550 สำนักงานสถิติแห่งชาติ