ติดตามชมความความสัมพันธ์อันงดงามของคนไข้ กับนางฟ้าในชุดสีขาว ได้ในรายการแผ่นดินไท พุธที่ 17,24 ธ.ค.นี้ ทางทีวีไทยทีวีสาธารณะ
รายการ แผ่นดินไท
ตอนที่ 32 : หัวใจ…ความเป็นมนุษย์
ออกอากาศ : วันพุธที่ 17, 24 ธันวาคม 2551
โลกทุนนิยมที่ซับซ้อน ได้ชักพาผู้คนให้เดินไปสู่ความโลภ ความอยาก และหมกมุ่นกับเรื่องการแสวงหาวัตถุ คิดถึงแต่เรื่อง กำไร ขาดทุน จนปล่อยให้มันเข้ามาครอบงำชีวิต ครอบงำสังคม ทำให้เราเหลือพื้นที่หัวใจในการคิดถึงเพื่อนมนุษย์น้อยลง และคิดถึงตัวเองมากขึ้น ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เห็นอกเห็นใจ และความเมตตากรุณา ซึ่งเป็นพื้นฐานคุณธรรมในความเป็นมนุษย์ของผู้คนในสังคมจึงลดน้อยลงทุกที
แม้กระทั่งในวงการสาธารณสุข ที่ในอดีต ความสัมพันธ์ระหว่าง แพทย์ พยาบาล คนไข้ เคยตั้งอยู่บนพื้นฐานของความไว้วางใจ ศรัทธา มีเมตตาและเชื่อมั่นในศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของกันและกัน ก็สั่นคลอนอย่างรุนแรง ความขัดแย้งระหว่างหมอกับคนไข้ ที่นำไปสู่การฟ้องร้องจนเป็นข่าวครึกโครมอยู่เนืองๆ สะท้อนถึงภาพความสัมพันธ์ที่ร้าวฉาน และการสูญเสียความใกล้ชิดผูกพันในเชิงความเป็นมนุษย์ต่อมนุษย์ ระหว่างคนไข้ กับบุคลากรทางการแพทย์ มากขึ้น
แพทย์ พยาบาล คนไข้ กลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน ปฏิเสธไม่ได้ว่าบุคลากรทางการแพทย์ส่วนหนึ่ง ถูกดึงเข้าสู่วงจรธุรกิจ กลายเป็นธุรกิจทางการแพทย์ที่มีเงินนำ แพทย์ พยาบาล ซึ่งเคยเป็นเทวดา นางฟ้า สำหรับผู้เจ็บป่วย กลายเป็นเพียงผู้ให้บริการ ขณะที่คนไข้ก็เป็นผู้มา “รับบริการ” ที่จ่ายเงินให้แพทย์แล้วคาดหวังต่อระบบการรักษาที่ได้มาตรฐานมากขึ้น
เมื่อเงิน และสมอง ถูกให้ความสำคัญมากกว่าหัวใจ สายใยแห่งความเอื้ออาทร และความสัมพันธ์ที่มนุษย์พึงมีต่อกันก็ค่อย ๆ จางลง มือของหมอ พยาบาลที่ยื่นเข้ามา ไม่ใช่มือของเทวดา นางฟ้า ที่จะมาปัดเป่าความทุกข์ ความเจ็บปวด อีกต่อไปสำหรับคนไข้
ที่ รพ. จังหวัดบุรีรัมย์ พยาบาลวัยใกล้ 50 คนหนึ่ง กำลังใช้หัวใจดูแลคนไข้ของเธอ เพื่อพิสูจน์ว่า การดูแลสุขภาวะองค์รวม ไม่อาจใช้การรักษาแค่ทางกาย แต่ต้องดูแลไปถึง หัวใจและจิตวิญญาณของคนไข้ และไม่ว่าจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตามแต่ เกื้อจิตร แขรัมย์ ก็ทำให้ผู้ที่ได้เข้าไปพบเห็น รู้สึกได้ว่า กำลังใจ และสัมผัสอันอ่อนโยนที่มาจากหัวใจที่มีแต่ความปรารถนาดี และ ความรักต่อมนุษย์ของเธอ สามารถทำให้ชีวิตคนไข้ที่เคยสิ้นหวัง มีความหมายมากขึ้นเพียงใด
“ พี่เป็นเด็กบ้านนอก เข้าใจสภาพเวลาญาติเราป่วยไข้ดี แล้วก็เป็นพยาบาล ที่เคยเป็นคนไข้ด้วย พี่รู้ว่าเวลาคนเราป่วยนั้น ไม่ได้ป่วยทางกายอย่างเดียว ใจมันป่วยด้วย มันว้าเหว่ เคว้งคว้าง อ่อนแอ คำพูดคำจา ท่าทีของหมอ พยาบาล จึงสำคัญสำหรับคนไข้มาก” เมื่อคิดว่าคนไข้ คือญาติ คือพ่อ แม่ คือลูกของตัวเอง พี่เกื้อจึงดูแลคนไข้ เหมือนที่เธออยากให้หมอ พยาบาลดูแลญาติของเธอ
เกือบทุกคืน หากไม่ติดธุระออกนอกพื้นที่ พี่เกื้อ จะพาคนไข้ สวดมนต์ก่อนนอน อย่างน้อยที่สุด ขณะสวดมนต์นั่งสมาธิ ก็ทำให้คนไข้ของเธอพาตัวเอง ออกจากความทุกข์ ความกังวลเรื่องโรคภัยที่เป็นอยู่ แม้จะชั่วขณะหนึ่ง การไถ่ถามสารทุกข์ สุกดิบ
อารมณ์ขันของเธอ สร้างรอยยิ้มให้คนไข้ได้เสมอ
สำหรับคนไข้ที่เพิ่งรู้ว่าตัวเองกำลังเผชิญโรคร้าย สัมผัสอันอ่อนโยน กำลังใจ คำพูด ความเป็นเพื่อน และธรรมมะโอสถจากพยาบาลผู้เปี่ยมไปด้วยความเมตตาและอารมณ์ขัน ทำให้คนไข้ค่อยๆ ทำใจให้เผชิญหน้ากับโรคได้อย่างไม่ทดท้อ ซึ่งนั่นหมายถึงการค่อยๆ เตรียมใจของญาติ และของผู้ป่วยให้พร้อมและยอมรับ การเผชิญหน้ากับสิ่งที่มนุษย์ทุกผู้ทุกนามไม่อาจหลีกหนีได้พ้น
ภาพของลูก ที่บอกเล่าความดีของแม่ หอมหัวใจ กราบเท้า และยกเท้าของแม่ขึ้นแนบแก้ม ก่อนจะสวดมนต์ ทำสมาธิส่งแม่ ให้เดินทางไกลครั้งสุดท้าย อย่างสงบและสวยงาม คืองานของเกื้อจิตร ที่ทำด้วยหัวใจ และความต้องการอย่างแรงกล้าที่จะช่วยลดความทุกข์ของเพื่อนมนุษย์ผู้กำลังเผชิญหน้ากับความเจ็บป่วย และความอาดูรจากการสูญเสีย พลัดพรากกับผู้เป็นที่รัก อย่างถาวรนิรันดร
ความงดงามของความสัมพันธ์ ที่เกิดขึ้นระหว่างคนไข้ ญาติ ผู้ที่กำลังจะจากไป กับพยาบาลผู้มีหัวใจความเป็นมนุษย์ จะช่วยตอกย้ำความเชื่อที่ว่า ทุกขเวทนาทางกาย ความเจ็บปวด ความทุกข์ แม้กระทั่งความกลัว สามารถบรรเทาลงได้ ด้วยความรัก และการเยียวยาทางใจและจิตวิญญาณ แม้เมื่อนาทีสุดท้ายในภพนี้มาถึง เกื้อจิตรสามารถ ทำให้คนไข้ของเธอยกมืออำลา และจากไปพร้อมกับรอยยิ้ม และจิตที่เป็นกุศล
ติดตาม เรื่องราวความสัมพันธ์อันงดงามของคนไข้ กับนางฟ้าในชุดสีขาว ได้ในรายการแผ่นดินไท พุธที่ 17 และ 24 ธันวาคมนี้ ทางทีวีไทย ทีวีสาธารณะ
************************************
ที่มา : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ
update : 16-12-51
