Page 228 - บันทึกความจงรัก-02.indd
P. 228
พิภพ เลไธสง อายุ ๕๘ ปี ประธานกลุ่มพัฒนาอาชีพคนพิการอ�าเภอกบินทร์บุรี เล่า
ว่า “หลังจากที่ได้ยินการแถลงข่าวของส�านักพระราชวังด้วยความเสียใจ อย่างไรในหลวงท่าน
ก็จากเราไปไม่กลับ เราก็อยากไปกราบพระบรมศพของท่าน ผมจึงรวมพลังกันกับคนพิการ
กบินทร์บุรีออกเดินทางด้วยรถโยก ๙ คัน ๙ คน ใช้เวลาในการเดินทางประมาณ ๓ วัน”
การวมตัวกันครั้งนี้ ไม่ใช่การจัดกิจกรรมโดยทั่วไป แต่เป็นการรวมตัวรวมใจกันเพื่อ
จุดมุ่งหมายเดียวเท่านั้น ตลอดระยะเวลาการเดินทาง ทุกคนล้วนมีจิตที่มุ่งมั่น ใช้ก�าลัง
กายใจอย่างเปี่ยมล้น แต่นั่นก็มิได้ท�าให้พวกเขาทดท้อใจ ยังคงมุ่งหน้าเดินทางมายังสถานที่
ที่ได้ใกล้ชิดพ่อหลวงของพวกเขาให้มากที่สุด
ส่วน นายพงษ์ศักดิ์ แย้มจัน อายุ ๒๗ ปี พิการมาแต่ก�าเนิด กล่าวถึงความรู้สึก
ค่อนข้างยากล�าบาก ว่าตั้งใจจะนั่งรถโยกไปที่พระบรมมหาราชวัง เพื่อไปกราบพระบรมศพ
พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ที่ไปเพราะตนเป็นคนไทย ถึงแม้ว่า
ร่างกายจะไม่เอื้ออ�านวย
“ไม่ไหวก็ต้องไหว เพื่อในหลวง” พร้อมชูนิ้วมือ ๒ นิ้ว ...สู้ สู้ ก่อนที่จะออกเดินทาง
ท่ามกลางการรักษาความปลอดภัยของเจ้าหน้าที่ต�ารวจทุกท้องที่ เจ้าหน้าที่หน่วยกู้ภัยฯ
และรถฉุกเฉินของโรงพยาบาลหลายแห่งที่คอยอ�านวยความสะดวกให้กับขบวนจักรยานโยก
คนพิการ เพื่อความปลอดภัย ให้ถึงจุดหมายปลายทางต่อไปสมกับความตั้งใจอันแรงกล้า
แม้การเดินทางจะมีความยากล�าบาก แต่ก็มิได้ท�าให้พวกเขาเหล่านี้ถอยกลับ สิ่ง
เดียวที่ท�าให้พวกเขามีก�าลังกายใจมากมายขนาดนี้ คือ ความจงรักและภักดี น้อมส�านึกใน
พระมหากรุณาธิคุณของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช นั่นเอง
228
