Page 227 - บันทึกความจงรัก-02.indd
P. 227
“คิดถึงพ่อหลวง และภูมิใจที่ได้มา ดีใจที่มาถึง ได้มาไหว้พ่อหลวง ลุงรักพ่อหลวง
เราเกิดมาในชีวิตต้องรักในหลวง มันพูดไม่ออก เศร้าใจ” นี่คือค�าพูดจากใจซื่อๆ ของชาย
พิการวัยกลางคนที่หัวใจแกร่งเกินกายสังขารภายนอก
หลังจากเข้าไปถวายบังคมพระบรมศพในช่วงเช้า เมื่อได้สอบถามถึงความรู้สึก
ขณะกราบถวายบังคมพระบรมศพ เบื้องหน้าพระบรมโกศ ลุงว่ารู้สึกดีใจมากที่ได้กราบ
พระองค์ท่าน
“ผมมีบุญวาสนาแล้ว ได้มากราบในหลวง ปกติเคยดูแต่โทรทัศน์ เป็นครั้งแรกใน
ชีวิตที่มีโอกาสได้มาใกล้พระองค์ท่านขนาดนี้”
ส่วนเมล็ดพันธุ์ข้าวที่ได้รับ ลุงจะเอาไปหว่านปลูก เพราะที่บ้านท�านาประมาณ
๑๐ ไร่ เลี้ยงดูตากับยายด้วย
“ผมพูดไม่ออกบอกไม่ถูก อยู่ที่บ้านผมยกมือไหว้กราบรูปพระองค์ท่านทุกๆ วัน
ในชีวิตก็จะท�าแบบนี้ตลอดไป”
ความเคารพศรัทธาในคุณความดีงามของใครคนหนึ่ง ย่อมเป็นก�าลังส�าคัญในการ
ด�ารงอยู่เพื่อคุณความดีนั้น ด้วยส�านึกในพระมหากรุณาธิคุณ ท�าให้ลุงทองสาย ชายวัย
กลางคนร่างพิการคนนี้มีก�าลังใจในการเดินทางไกลเพื่อจะมาสัมผัสบรรยากาศแห่งความ
โศกอาลัยของประชาชนชาวไทย สักครั้งในชีวิต
(ขอบคุณข้อมูล : facebook อโนทัย สกุลทอง)
ชมรมคนพิการวีลล์แชร์ จ. ปราจีนบุรี พร้อมพสกนิกรเครือข่ายเหยื่อเมาแล้วขับ
รวมตัวกันจัดกิจกรรม เดินทางด้วยรถสามล้อโยกจ�านวน ๙ คน ๙ คัน ณ บริเวณหน้า
โรงพยาบาลกบินทร์บุรี ก่อนเดินทางมุ่งหน้าสู่กรุงเทพฯ ด้วยส�านึกในพระมหากรุณาธิคุณ
ของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เพื่อกราบถวายอาลัยเบื้องหน้า
พระบรมโกศ ในพระบรมมหาราชวัง
การเดินทางครั้งนี้กลุ่มผู้พิการที่มุ่งมั่นด้วยใจภักดิ์ ใช้เวลากว่า ๓ วันจึงได้มาถึงยัง
จุดหมายปลายทางด้วยความปลอดภัย
227
