หนุนเยาวชนเปิดพื้นที่ สื่อความดีผ่านบันทึกออนไลน์

 

น.ส.กรวิกา ก้อนแก้ว หัวหน้าโครงการพัฒนาเครือข่ายเยาวชนจิตอาสาในสถานศึกษา กล่าวด้วยว่า โครงการปีที่สองมีการขยายเป็น 10 โรงเรียนและมีนักเรียนเข้าร่วมจำนวน 100 คนในเขตกรุงเทพฯ คาดหวังว่า เด็กจะได้ใช้เครื่องมือเป็น ต่อยอดการทำงานจิตอาสาในโรงเรียน เช่น การรณรงค์ประหยัดพลังงานในโรงเรียน การรักษาความสะอาดในคลอง เป็นต้น เมื่อเด็กๆ เข้ามาอบรม จะสามารถแชร์เรื่องราว และหวังว่าบล็อกนี้จะเป็นศูนย์รวมของเยาวชนที่ทำงานจิตอาสาในที่สุด

 

นางประไพ จริตเอก ครูโรงเรียนสายน้ำผึ้งในพระอุปถัมภ์ฯ กล่าวว่า โรงเรียนเริ่มต้นทำงานจิตอาสาในกิจกรรม “1 โครงงาน 1 ความดีถวายในหลวง” เช่น ครูได้พาเด็กไปอบรมเรื่องการต่อต้านเอดส์ และเด็กๆ จะกลับมาคิดต่อว่าจะนำความรู้เกี่ยวกับเพศศึกษา ยาเสพติดมารณรงค์ได้อย่างไรบ้าง และแตกยอดมาตั้งเป็น “ส.น.จิตอาสา” (สายน้ำผึ้งจิตอาสา) ทำงานจิตอาสาในโรงพยาบาลเด็ก หรือการลงพื้นที่ช่วยเหลือคนในชุมชนต่างๆ ร่วมกับมูลนิธิกระจกเงา 

 

“กิจกรรมจิตอาสาผ่านสื่อออนไลน์ เช่น น้องเห็นพี่ทำอะไรดีก็อยากไปทำเหมือนพี่ด้วย ชวนกันมาทำดี เด็กมีความสุขที่มีส่วนร่วมให้สังคม ครูก็พลอยมีความสุข นอก จากนี้ เด็กๆ ยังได้ทักษะและได้ในสิ่งที่เขาไม่มีในรั้วโรงเรียน เด็กๆ ได้เจอกับคนหลายรุ่นและร่วมกันแลกเปลี่ยนความดี” นางประไพ กล่าว

 

 

ด้าน น.ส.วิภาวี ผุยนวล นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนศรีอยุธยาในพระอุปถัมภ์ฯ หรือโบแบ เล่าว่า เริ่มต้นทำงานจิตอาสาตั้งแต่เรียนชั้นม.3 โดยมีแรงบันดาลใจจากคุณพ่อที่ชอบทำงานช่วยเหลือสังคม จนมีโอกาสเป็นไกด์มหกรรมพลังเยาวชน ออกค่ายจิตอาสาช่วยทำฝายกั้นน้ำ 

 

“การมาอบรมเขียนบล็อก จะนำความรู้ที่ได้ไปสอนเพื่อน สร้างเครือข่ายต่อไปเรื่อยๆ ความรู้จะได้ไม่หยุดแค่เราคนเดียว การทำงานจิตอาสาโรงเรียนมีการบังคับ 20 ช.ม.ต่อปี เหมือนบังคับแต่เด็กที่ไม่เคยทำหากได้มาทำจริงๆ จะรู้สึกชอบ ติดใจไปเลย เมื่อก่อนเวลาใครทำอะไร หนูชอบมองโลกในแง่ร้าย เช่น เพื่อนไปช่วยครูก็รู้สึกว่าเขาอยากได้หน้า ได้คะแนน แต่ลองมองอีกด้าน เขาทำหน้าที่ของเขา การทำจิตอาสายังสร้างคุณค่าให้ตัวเองด้วยส่วนหนึ่ง ได้รู้จักคนทำงานเพื่อสังคม ได้เพื่อนเพิ่มขึ้น และได้อย่างหนึ่งที่เงินหาซื้อไม่ได้ คือความสุข” น้องโบแบเล่าใบหน้าเปื้อนยิ้ม