พลังของ ‘กลุ่มผู้สูงอายุหมู่บ้านรามอินทรา 67’

ที่มา : หนังสือพิมพ์เดลินิวส์

ภาพประกอบจากเว็บไซต์เดลินิวส์

สำหรับผู้สูงวัยแล้ว แม้สภาพร่างกายจะไม่เอื้ออำนวย แต่หัวใจนั้นสู้ไม่ถอย ประสบการณ์ที่เชื่อมั่นที่ว่า "อาบน้ำร้อนมาก่อน" จึงรู้สึกว่าตนเองยังมีค่า ไม่อยากอยู่เฉย อยากทำอะไรเพื่อตนเอง และสังคม

ดังเช่น กลุ่มผู้สูงอายุหมู่บ้านรามอินทรา 67 เขตบางเขน กรุงเทพฯ เลือกจะเป็น "คนแก่หัวดื้อ" มากกว่าจะเป็นคนแก่อยู่ไปวันๆ เมื่อสมาชิกทั้ง 193 คนของชมรมผู้สูงอายุในหมู่บ้าน ลุกขึ้นมาจัดการดูแลตัวเองและเพื่อนสมาชิกไม่ให้เป็นภาระของลูกหลาน และยังมีเรี่ยวแรงทำงานเพื่อประโยชน์ชุมชน

"บางคนแม้ไฟในการทำงานจะมอดดับลงหลังจากเกษียณ แต่เรามาช่วยกระตุ้นไฟในตัวเขาให้มาทำงานเพื่อชุมชน เพื่อส่วนรวมกันอีกครั้งหนึ่ง เพราะถ้าเราไม่ชักชวนกันก็คงต่างคนต่างอยู่แบบสังคมเมืองใหญ่ และรอหวังพึ่งหน่วยงานเข้ามาคงไม่ทันการ" ลำยอง มานะขจรเวช ประธานชมรมผู้สูงอายุชุมชนหมู่บ้านรามอินทรา 67 บอกถึงแรงจูงใจในการจัดตั้งชมรมผู้สูงอายุฯ มาตั้งแต่ปี 2547

การดำเนินงานชมรมฯ ทำอะไรบ้างนั้น ป้าลำยอง บอกว่า ถือเป็นข้อตกลงของสมาชิกทุกคนว่า ทำอะไรก็ได้ให้มีความสุข ทั้งกาย ใจและปัญญา ทุกเดือนเหล่าผู้สูงอายุในหมู่บ้านจะต้องมานั่งคุยกันว่าจะทำอะไรกันบ้างในวันต่อไป และให้ถือเป็นมติของชมรม แต่หลักๆ คือ การพบปะสังสรรค์ การทำบุญไหว้พระร่วมกัน การออกกำลังกายเช้า-เย็น

ในส่วนของสวัสดิการสมาชิกจะมีการเก็บค่าธรรมเนียมคนละ 100 บาทต่อปี เพื่อนำไปใช้ในกิจกรรมต่างๆ ของชมรม เช่น การเยี่ยม ผู้ป่วยติดบ้านติดเตียง หากเจ็บป่วยนอนโรงพยาบาล เบิกได้วันละ 500 บาทครั้งละไม่เกิน 3 วัน หากเสียชีวิตจะมอบพวงหรีดพร้อมเงินจำนวน 2,000 บาท เป็นต้น

ขณะเดียวกันในปี 2560 ทางชมรมได้ขอรับทุนสนับสนุนจากสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) ภายใต้ โครงการสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุในชุมชน งบสนับสนุนที่ได้ถูกนำมาใช้ในการจัดกิจกรรมอบรมให้ความรู้การดูแลสุขภาพ

อุบล รังสิมันตุชาติ เลขานุการชมรมผู้สูงอายุหมู่บ้านรามอินทรา 67 กล่าวถึงโครงการที่ได้รับว่า เพราะชุมชนของเธอเป็นชุมชนเมืองยังละเลยเรื่องอาหารการกิน ทำให้เกิดโรคภัยต่างๆ มากมาย กิจกรรมจึงเน้นไปที่การออกกำลังกาย การให้ความรู้การเลือกรับประทานอาหารที่ดีต่อสุขภาพ เพื่อควบคุมโรคเบาหวาน ความดัน การจัดฟังเทศน์เพื่อจิตใจผ่องใส และการสอนสิ่งประดิษฐ์จากของเหลือใช้

"เราได้พบปะพูดคุยมากขึ้น แม้ว่าชมรมจะก่อตั้งมาตั้งแต่ปี 2547 แต่ก็ยังไม่มีการทำงานที่ชัดเจน ครั้งนี้เรามีความตั้งใจและขับเคลื่อนงานชมรม โดยชักชวนกันออกมา "ใช้ใจซื้อใจ" ใช้ความเป็นมิตรชักชวนขยายจำนวนสมาชิกมากขึ้น ๆ มีกลุ่มไลน์ไว้พูดคุย และในอนาคตจะจัดตั้งกองทุนเพื่อเป็นสวัสดิการให้คนในชุมชนด้วย" ป้าอุบล บอก

หมู่บ้านรามอินทรา 67 เป็นสังคมเมือง คนภายในหมู่บ้านต่างทำมาหากินจนไม่มีคำว่าส่วนรวม และไร้ทิศทาง ชมรมผู้สูงอายุจึงเปรียบเสมือนหลักของคนชุมชน ที่จะเป็นมือประสานแทนมือแทนไม้ให้คนชุมชน

"เราอยู่เฉยๆ ก็ได้ มีบำเน็จบำนาญใช้อย่างสบาย แต่เราอยากช่วยชุมชน" เลขา นุการชมรมผู้สูงอายุหมู่บ้านรามอินทรา 67 ป้าอุบล ย้ำชัดถึงความตั้งใจ ดังจะเห็นได้จากกรณีพื้นที่ส่วนกลางของชุมชน จากที่เคยถูกยึดโดยนิติบุคคลแล้วเปิดให้เอกชนเช่าพื้นที่ ทำให้คนในชุมชนไม่มีพื้นที่สาธารณะส่วนกลาง ใช้ออกกำลังกายหรือเป็นจุดนัดพบประชุม ทำให้งานต่างๆ ในชุมชนติดขัดไปเสียหมด เพราะสถานที่ไม่เอื้ออำนวยแต่ในตอนนี้ทางชมรมฯ ได้ช่วยกันเรียกร้องจนสามารถนำพื้นที่ส่วนกลางนั้นกลับมาเป็นพื้นที่สาธารณประโยชน์

 ผู้สูงอายุหมู่บ้านรามอินทรา 67 จึงเรียกได้ว่า เป็นคนแก่หัวดื้อ ซึ่งในความดื้อนั้นเต็มไปด้วยความแข็งแกร่งและมุ่งมั่นตั้งใจ ไม่ใช่เพื่อตนเอง แต่เพื่อประโยชน์และความสุขคนในชุมชนอย่างแท้จริง