Page 295 - บันทึกความจงรัก-02.indd
P. 295
“ตานั่งดูพระองค์ท่านเกือบสองปีที่ท่านอยู่ที่นั่น มีคนถามว่าเรามองอะไร เราก็
ตอบไม่ได้นะ”
แม้ตาจะไม่มีบ้าน ไม่มีทีวี แต่ตาก็รู้และเข้าใจค�าสอนของพระองค์ท่านได้ดี ตา
บอกว่า “ตอนนี้ก็ท�าตามหน้าที่พลเมืองดีอยู่ ไม่ท�าให้ใครเดือดร้อน เชื่อฟังผู้ที่เขาควบคุม
ดูแลบริเวณนี้ เรานั่งอยู่อย่างนี้ก็ดูผู้คนที่เขามา ใครๆ ก็อยากมากราบพระองค์ ตอนนี้ท่าน
เหนื่อยแล้ว แต่ท่านยังเป็นร่มโพธิ์ให้คนยากไร้ คนจนก็มาที่นี่ได้กิน”
แม้ว่าชายชราจะเข้าไปกราบพระบรมศพไม่ได้ เพราะไม่มีบัตรประชาชนอยู่กับตัว
มีหลายคนที่อยากจะพาตาเข้าไป แต่เจ้าตัวก็บอกว่าไม่เป็นไร เราเคารพอยู่ที่จิตใจ เรานั่ง
ตรงนี้เราก็สักการะพระองค์ได้ และตาก็จะมานั่งอยู่ตรงนี้ที่หน้าธรรมศาสตร์จนถึงวันที่จะ
ถวายพระเพลิงพระบรมศพ
แม้ว่าพระองค์จะไม่อยู่กับเราแล้วจริงๆ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นท�าให้พวกเราชาวไทยได้
เป็นหนึ่งเดียวกันอีกครั้ง ไม่ว่าทุกคนจะมาจากไหน ไม่ว่าทุกคนจะมีฐานะอย่างไร ทุกคน
มาที่ท้องสนามหลวงด้วยใจจงรักภักดีเช่นเดียวกัน ทุกคนเอื้อเฟื้อและช่วยเหลือกันที่นี่ คง
ไม่ใช่แค่คุณลุงศักดิ์ชัย กับคุณตาสนิท เท่านั้น แต่ประชาชนทุกคนก็ล้วนจงรักภักดี และร่วม
สักการะพระองค์ในใจตราบนิจนิรันดร์
295
