Page 221 - บันทึกความจงรัก-02.indd
P. 221
น�าพาสัตว์เหล่านี้ให้มีชื่อเสียงให้ได้
“การฝึกช้างไม่มีปัญหา แม้บางเชือกยังท�าไม่ได้ ก็คิดว่าไม่ใช่ปัญหาอะไร ค่อยๆ ฝึก
ช่วยกัน ในที่สุดก็ฝึกได้เอง พลอยฝึกช้างพลายกิ่งแก้ว ตั้งแต่เขาอายุ ๓ ขวบครึ่ง ปัจจุบัน
อายุ ๑๖ ปี ถ้าเราคลุกคลีกับเขา ผูกพันกันมานาน ปัญหาในการท�างานก็จะน้อย เพราะ
เขามีความไว้ใจ เชื่อใจเรา”
พลอยตั้งใจจะพัฒนาสังคมคนเลี้ยงช้างให้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี เธอจะใช้ความ
สามารถของตนเองพัฒนาควาญช้างให้มีชีวิต มีการศึกษาที่ดีขึ้น เพราะเมื่อคนเลี้ยงช้าง
มีชีวิต มีสังคมควาญที่ดีขึ้น ช้างก็จะดีขึ้นไปด้วย เมื่อสังคมของคนเลี้ยงช้างมีการศึกษา
มีการพัฒนาตนจนเห็นคุณค่าในตนเอง การพัฒนาคนและช้างก็จะยั่งยืน ทั้งคนและช้าง
ต่างต้องพึ่งพากัน และน�าพากันไปสู่เป้าหมายการสร้างชื่อเสียงให้แก่ประเทศ นี่เป็นความดี
ที่เธอตั้งใจจะท�าต่อเพื่อถวายแด่ในหลวงรัชกาลที่ ๙
“เมื่อไรที่คนเลี้ยงช้างมีชีวิตที่ดี ช้างก็จะดีไปด้วย ถ้าเราขาดคนเลี้ยงช้าง ช้างก็จะ
ไม่เหลืออยู่ ถ้าไม่มีใครอยากเลี้ยง เพราะเลี้ยงช้างไปก็ไม่มีอะไรดี คนก็จะไปท�าอาชีพอื่น
วัฒนธรรมต่างๆ เกี่ยวกับช้างก็จะหายไป ช้างเป็นสัตว์ที่มีบารมีสูง คนเลี้ยงก็ควรจะมี
คุณค่ามากขึ้นด้วย แต่สังคมไทยไม่ค่อยเห็นความส�าคัญในเรื่องนี้
“อยากให้พระองค์ท่านทรงรับรู้ว่าคนช้าง รวมทั้งพลอย จะจงรักภักดีตราบสิ้นลม
หายใจ จะท�าตามค�าสอนของท่านและส่งต่อให้ลูกหลานของเราตลอดไป”
นี่คือความหวังของควาญช้างสาวสวยรุ่นใหม่ เป็นความหวังที่จะสืบต่อลมหายใจ
ของช้างไทยให้คงอยู่คู่สังคมไทยสืบไป สมกับที่ช้างเป็นคู่บารมีของพระมหากษัตริย์ไทย
มาช้านาน
221
